PROLOG

Prolog jest językiem programowania w logice:
--> Standard ISO
--> Implementacja SWI Prolog
--> Implementacja GNU Prolog

OBSŁUGA
-------
Używamy gprolog (GNU Prolog). Interesują nas dwie komendy:

gplc plik_programu.pro
--> kompiluje plik_programu.pro do postaci wykonywalnej. Uruchamiamy
    wynikowy plik ./plik_programu i lądujemy w konsoli.

gprolog
--> uruchamia konsolę interaktywną. Skróty klawiszowe:
    ^c przerywa działanie (h -- help, e -- exit)
    ^d kończy działanie
    <ENTER> zaakceptowanie wyniku
    ; następny wynik
    a wszystkie wyniki

KONWENCJE
---------
Zmienne pisane wielkimi literami.
Stałe pisane małymi literami.
_ (podkreślenie) oznacza dowolną nieistotną wartość.

Termy to wyrażenia --> proste (stałe i zmienne)
                   --> złożone (termy proste połączone funktorami)

Funktory
,    i
;    lub
:-   jeśli

Kropka kończy wyrażenie
.    koniec warunku


SKŁADNIA
--------

Zad. Sprawdź następujące predykaty (warunki) w odniesieniu do zmiennych
     i stałych:

  T=S.          unifikacja (czyli przyrównanie logiczne)
  A=b.          unifikacja
  a=b.          unifikacja
  var(T).       czy T jest zmienną?
  nonvar(T).    czy T nie jest zmienną?
  atom(T).      czy T jest stałą, ale nie liczbą?
  number(T).    czy T jest liczbą?
  compound(T).  czy T jest termem złożonym?

Inne --> str.55 manuala [www.gprolog.org/manual/gprolog.pdf]

  =      tak, jeśli unifikacja możliwa
  \=     tak, jeśli unifikacja niemożliwa
  ==     tak, jeśli porównanie wypadło pozytywnie
  \==    tak, jeśli porównanie wypadło negatywnie
  @<     tak, jeśli term mniejszy od drugiego
  @=<    tak, jeśli term mniejszy równy od drugiego
  @>     tak, jeśli term większy od drugiego
  @>=    tak, jeśli term większy równy od drugiego

Operatory i funkcje arytmetyczne --> str. 67,68 manuala

  =:=    arytmetyczna równość
  =\=    arytmetyczna nierówność
  <, =<  arytmetycznie mniejsze, mniejsze równe
  >, >=  arytmetycznie większe, większe równe

Zad. Sprawdź odpowiedzi systemu na poniższe zapytania

para(a,b)=para(x,y).
para(a,b)=para(X,Y).
para(a,b)=para(X,Y),Z=para(Y,X).


FUNKCJE vs. RELACJE
-------------------

Relacja jest podzbiorem iloczynu kartezjańskiego XxY, przy czym jeden
element z X może być w relacji z więcej niż jednym elementem z
Y. Funkcja jest relacją, która jest jednoznacznym odwzorowaniem X-->Y.

Prolog operuje nie tylko na funkcjach, ale również na relacjach. Pozwala
to na znajdowanie więcej niż jednego wyniku spełniającego wszystkie
zadane warunki.


Zad. Pokrewieństwo. Stwórz plik tekstowy genealogia.pro o treści:

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
rodzice(uranus, gaia, rhea).
rodzice(uranus, gaia, cronus).
rodzice(cronus, rhea, zeus).
rodzice(cronus, rhea, hera).
rodzice(cronus, rhea, demeter).
rodzice(zeus, leto, artemis).
rodzice(zeus, leto, apollo).
rodzice(zeus, demeter, persephone).

ojciec(X, Y) :- rodzice(X, _, Y).
matka(X, Y) :- rodzice(_, X, Y).

rodzic(X, Y) :- ojciec(X, Y); matka(X, Y).

dziadek(X, Z) :- ojciec(X, Y), rodzic(Y, Z).
babcia(X, Z) :- matka(X, Y), rodzic(Y, Z).
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

     Skompiluj go i uruchom komendami:

     gplc genealogia.pro
     ./genealogia

     Znajdź rodziców Zeusa poleceniem:

     | ?- rodzic(Rodzic,zeus).
     | ?- matka(Rodzic,zeus).
     itd.

Listy
-----

Funktor . (kropka) oznacza dodanie elementu (głowy) do reszty listy
(ogona)

Zapis z kropką                      Zapis równoważny 
[]                                  []
.(a,[])                             [a]
.(a,.(b,[]))                        [a,b]
.(.(a,[]),.(.(a,.(b,[])),[]))       [[a],[a,b]]

Przykład: równoważność zapisów
------------------------------
| ?- XZ = .(.(a,[]),.(.(a,.(b,[])),[])).


Przykład: odwrócenie listy
--------------------------
| ?- L1=[1,2,3,4], L1=[A,B,C,D], L2=[D,C,B,A].

Inne operacje na listach
------------------------
member(X,[1,2,3]).              <==> L=[1,2,3], member(X,L).
append([1,2,3],[2,3,4],N).      <==> L=[1,2,3], M=[2,3,4], append(L,M,N)
select(1,[1,2,3],L).                 ...

Zad. Wykonaj polecenie append(L1,L2,L3). Kolejne rozwiązania przewijaj
     średnikiem, albo wciśnij a dla wyświetlenia wszystkich. Co się dzieje? 
     Wyjście przez ^c b (break).

Zad. Wykonaj polecenie
     | ?- append(X,Y,[a,b,c]).

Zad. Wykonaj polecenia 
     | ?- select(X,[1,2,3],L)
     | ?- select(a,L,[1,2,3])